In een ander blog schreef ik over oplossingsgericht werken bij eenzaamheid. Oplossingsgericht coachen of adviseren houdt niet in dat je met een kant en klare oplossing aan komt dragen. Juist niet. Het is nou net de bedoeling dat je door de juiste vragen te stellen iemand helpt zelf een oplossing te vinden. Leuk, te beweren dat iemand zelf de oplossing moet bedenken, met wat hulp. Maar is er wel een oplossing voor eenzaamheid? Of is eenzaamheid nu eenmaal onontkoombaar deel van ons menselijk bestaan en niet op te lossen?
Ja en nee. Ja, eenzaamheid hoort bij het leven. Relaties die je kwijt raakt zullen je eenzaam maken. Nee, want eenzaamheid is als het goed is iets tijdelijks. Het is het signaal dat jou erop wijst dat je verbinding met anderen niet optimaal is. Het is dus net zoiets als honger of dorst: het zet je aan tot actie. Dorst, honger, eenzaamheid… de oplossing is oplopend in moeilijkheidsgraad. Want als we dorst hebben weten we redelijk goed dat een dubbele whisky dat niet gaat oplossen, een groot glas water wel. Bij honger zijn we al eerder geneigd iets te eten dat niet zo bar gezond is, om maar iets te eten te hebben. Echt 100% weten wat goed voor ons is, dat doen we niet. Al weten we redelijk goed dat je beter een kom verse soep kunt nemen dan een patatje oorlog. Maar vaak is een bak frieten sneller beschikbaar dan een vers gemaakte maaltijd.
Bij eenzaamheid gaan we nog sneller de mist in
Eenzaamheid vraagt om inspanning
Dat je eenzaamheid alleen echt oplost door verbondenheid met anderen, dat vermoeden we allemaal wel. Maar dat vraagt om inspanning. En ja, een vriend maak je niet in een verloren kwartiertje. Het vraagt om tijdinvestering en vooral: zelfkennis. Wat wil ik eigenlijk en met wie dan wel? Maar als je die tijd neemt en als je jezelf investeert in je relaties, dan ja, dan is eenzaamheid absoluut op te lossen. Doe je het niet, dan heb je een chronisch eenzaamheid probleem.
Maar niet voor iedereen is eenzaamheid op te lossen
Eenzaamheid oplossen, dat moet je zelf doen.
Net als eten en drinken: dat kan iemand niet voor je doen. Een beetje helpen, alla, dat is prima. Met goede hulp gaan veel dingen nu eenmaal beter en vlotter. Maar iemand moet het uiteindelijk wel zelf doen. Als daar de capaciteiten voor ontbreken, dan houdt het op.
De eenzaamheid oplossing
Iemand hulp aanbieden bij eenzaamheid is in mijn visie: iemand helpen zelf een oplossing te vinden. Heel vaak is die er wel degelijk, vaker dan je misschien denkt. Bij kinderen, bij volwassenen en ook bij heel oude mensen. Maar niet altijd is het haalbaar. Vaak ‘zit het er niet in’. Dan is troost, gezelschap en afleiding de enige optie. Dan is er geen oplossing voor eenzaamheid.
Maar is het niet onze plicht om eerst te onderzoeken of er een oplossing is, voor we mensen afschrijven?
Groet,
Jeannette
