Beetje geschift en ijdel – maar niet eenzaam…
Hij kocht ooit een leesbril toen hij werd uitgenodigd op TV te verschijnen. Niet omdat ie hem nodig had, maar omdat het afzetten van zo’n bril een mooi gebaar is.
Peter leerde ik kennen in de tijd dat ik op het allerdiepste dieptepunt van mijn leven zat, net nadat ik een bijna-doodervaring had. Die bracht me ertoe te zeggen wat mijn hart me ingaf. Eng, maar mooi. In die tijd was dit nummer even heel populair bij mij.
Tegendeel van eenzaamheid
Tien jaar geleden zag en sprak ik hem voor het laatst. Er was geen reden contact te houden. Onze poging tot een relatie strandde snel, jaren daarvoor. Want hoewel ik van hem hield, hield het daar op. Het lijf wil ook wat. Soms gaat dat zo. Hij bleef dierbaar in mijn hart. Briljant, beetje geschift, ijdel.
Gisteren nog had ik het over hem: dat hij altijd zelf yoghurt maakte en daar elke ochtend zijn dag mee begon. Geleerd in een van de buitenlanden waar hij woonde. Vandaag wilde het lot dat ik zijn naamgenoot tegen kwam in een bericht op Linkedin. Uit nieuwsgierigheid zocht ik hem nog eens op. Hij was dood. Al vier jaar.
Verbonden
Hij reisde met mij mee, mijn leven. Dat gevoel had ik. En misschien is dat wel het tegendeel van eenzaam: dat je het gevoel hebt verbonden te zijn met iemand. Daar is niks mis mee, zolang je elkaar niet tekort doet. Er zijn veel meer mensen die belangrijk voor me zijn, maar die ik niet meer zie. Wat vooral pijn doet is dat ik hem een langer leven had gegund met zijn gezin.
En nee, dit is geen oproep om toch in hemelsnaam contact te houden met iedereen die je in je leven hebt ontmoet. Het is geen doen. Maar misschien is het wel een wake-up-call. Laat je hart zien, durf je te laten kennen. En als alternatief lied kan dit dienen.
Mensen. Daar draait het leven om. Of je nu wilt of niet. Dus als je daar moeite mee hebt, doe er dan iets aan. Verrijk je leven. Of help dat van anderen te verrijken.
Groet,
Jeannette
