Isolement door Corona kan negatieve gevolgen hebben, en eenzaamheid is er één van. Maar wat kun je doen om eenzaamheid te verminderen? Je kunt beginnen met eens na te gaan wie er de belangrijkste mens in je leven zijn, en daar het contact mee aanhalen. Een extra telefoontje, een appje, even videobellen, in deze tijd is het normaal dat je wat meer naar elkaar toe trekt, al is dat online. Ga dan eens na met wie je echt graag zou omgaan, en maak gewoon een afspraak. Wees niet te bang voor besmetting, doe wel slim en verstandig, maar sluit je niet totaal af van de wereld. Je kunt gerust met iemand meer doen dan op anderhalve meter blijven. Je hoeft, ook in deze tijd, geen kluizenaar te zijn.
Ben je als student extra kwetsbaar voor eenzaamheid?
Als alles tegelijk verstoord is en je moet heel je leven opnieuw uitvinden, je een nieuwe identiteit vormen, dan kan dat je sociale leven helemaal op zijn kop zetten. En dat is precies wat eerstejaars studenten staat te wachten. Vrijwel alle vertrouwde patronen zijn verstoord, bijna elk onderdeel van het leven moet je opnieuw opbouwen. Afgezien van natuurrampen en oorlogen is er nauwelijks een voorbeeld te noemen van een periode waarin alle vaste grond zo onder je voeten lijkt te verdwijnen. Dus ja, eerstejaars studenten zijn werkelijk degenen die het grootste risico lopen last te krijgen van eenzaamheid. Dat is op zich niet zo vreselijk, eenzaamheid hoort bij het leven, maar het moet geen blijvende situatie zijn.
Maar die ouderen dan, zijn die niet veel eenzamer?
Eenzaamheid is toch in de eerste plaats een ouderenprobleem? Nee, dat is het niet. Bij ouderen is het probleem dat zij vaak niet (meer) in staat zijn zelf vorm te geven aan een ander leven, om nieuwe patronen te vormen die aan de eigen behoeften voldoen. Ben je rond de twintig, dan zijn je mogelijkheden veel groter. Gelukkig maar voor die jongeren, want eenzaamheid is ellendig, of je nu oud bent of jong. En dan gaan we er maar even van uit dat die jongeren weten hoe ze moeten omgaan met eenzaamheid. Als je alle verstorende factoren uit de vergelijking haalt, blijkt dat eenzaamheid door het hele leven voorkomt. Dat is een ontdekking die nog niet zo oud is. Tot zo’n drie decennia geleden dachten de meeste mensen, ook psychologen, dan eenzaamheid iets was wat in de adolescentie ontstaat. Doordat die ‘kennis’ op allerlei manieren is verspreid onder hulpverleners en therapeuten, zijn er nog steeds veel die zich niet realiseren dat eenzaamheid ook het leven van kinderen behoorlijk kan verzieken. En van studenten dus. We zullen allemaal moeten leren hoe we onze relaties beter vormgeven, zodat we minder last hebben van eenzaamheid. Sommige mensen leren dan van huisuit, maar heel veel anderen hebben er totaal geen kaas van gegeten. Met gevolg dat ze het lastig vinden relaties aan te gaan en goed te houden.
Weet je niet hoe je eenzaamheid kunt oplossen?
Wat nu als je dat allemaal niet weet? Als jij zo iemand bent die dat niet met de paplepel heeft ingekregen. Dat het vinden van mensen om leuk mee om te gaan voor jou een onmogelijke opgave lijkt, wat dan? Als je als eerstejaars, hopend op een nieuw leven met leuke nieuwe lessen en lekkere feesten, merkt dat je je ellendig voelt? Als je denkt dat jij die uitzonderlijke loser bent, die zich het liefst opkrult en niet meer uit bed komt? Als je echt niet weet hoe je er wat aan kunt doen? Als je ook geen begrip vindt bij degenen die jou erbij zouden moeten begeleiden? Omdat ook zij er eigenlijk geen kaas van gegeten hebben? Wat dan?
Dan is het slim om je eens even goed te oriënteren op wat eenzaamheid precies is en of je er zelf iets aan kunt en wilt doen. Test jezelf eerst eens met deze volkomen anonieme test, dan weet je ongeveer hoe je er voor staat. Doe bijvoorbeeld de online cursus die we al jaren aanbieden of vraag hulp aan een van de gecertificeerde specialisten eenzaamheid. Wil je liever ergens anders hulp halen? Vraag dan nadrukkelijk waar die persoon is opgeleid om te helpen, specifiek bij eenzaamheid. Kom op voor jezelf!
