Eenzaam brein
Wie zich isoleert van andere mensen, of dit nu eigen keus is of niet, wordt minder goed in het omgaan met mensen. Dat is de ijzeren wet van het menselijk brein: use it or lose it. Hersendelen die je niet, anders, of minder gebruikt, passen zich aan die nieuwe situatie aan. Nou passen hersenen zich continue aan. Dat is wat hersenen doen. Hersenen van mensen die piano spelen of de kaart van Londen uit hun hoofd kennen, zien er anders uit dan hersenen van anderen.
Meer of minder
Als je delen van je brein meer gebruikt, ontwikkelt je brein zich. Gebruik je delen minder, dan zegt je brein: bekijk het maar, ik kom niet meer aan de start, je gebruikt me toch niet. Die hersendelen worden minder actief en op den duur scheiden ze er mee uit. Dat geldt voor het spreken van een vreemde taal, dat geldt voor prestaties in de fijne keuken, maar dat geldt ook voor sociaal contact. Als je lang geen contact hebt gehad met anderen, kan het zelfs zijn dat je er niet zo bar veel zin meer in hebt. Of dat het je zelfs tegen staat. Je bent als het ware gewend aan dat nieuwe patroon van leven.
Mensen zijn de basis van ons bestaan
Of je het nu leuk vindt of niet, mensen zijn echt de basis van ons bestaan. Dankzij anderen ontstaan we, dank zij anderen groeien we, dankzij anderen worden we gelukkig. Zelf heb ik dat heel lang tegengehouden. Ik vond honden echt veel leuker en betrouwbaarder. (Zegt iets over wat ik meegemaakt heb) Toch zijn het uiteindelijk mensen die ons geluk – of het gebrek eraan – bepalen. Je kunt wennen aan weinig mensen in je leven. Maar als je je eenzaam voelt, is dat echt een seintje van je lichaam om er wat aan te doen. Afleiding helpt niet. Als je je situatie niet aanpakt komt het keihard terug.
Eenzaam brein, nou en?
Nou… zo’n eenzaam brein heeft heel wat gevolgen. Niet alleen levert het voortdurende stress op, het heeft een paar gevolgen voor je functioneren. Vraag je serieus af of je die wilt. Dit is wat er gebeurt als je je lang eenzaam voelt, en ook als je je isoleert van andere mensen:
- Je wordt sociaal gemankeerd: je gedraagt je wat vreemd in gezelschap
- Je wordt achterdochtig, omdat je gezichtsuitdrukkingen niet meer goed kunt plaatsen
- Je trekt je verder terug, omdat je je niet prettig meer voelt in gezelschap van mensen
O, en dit heb ik niet bedacht hoor. Je vindt het in diverse onderzoeken terug*[learn_more caption=”Verwijzingen:” state=”open”] https://link.springer.com/article/10.1007/s10964-017-0686-4 https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/gps.5397 https://www.taylorfrancis.com/chapters/edit/10.4324/9781003261919-25/loneliness-letitia-anne-peplau[/learn_more] .
Maatschappij valt uit elkaar
Ooit, jaren geleden, schreef ik een artikel waarin ik stelde dat we eenzaamheid dringend moeten aanpakken. Omdat als te veel mensen zich eenzaam voelen, we elkaar te veel gaan wantrouwen. Dat sociale structuren uit elkaar vallen en dat we zo onze hele maatschappij naar de verdommenis laten gaan. Destijds heb ik het niet geplaatst, omdat het zo’n somber beeld liet zien. Dat was ver voordat corona ons uit elkaar dreef.
Bang en achterdochtig
Bang, achterdochtig en niet meer gelukkig in gezelschap van anderen. Daar moet je wat aan doen. Langzaam wennen. Of desnoods hulp inroepen. Voordat het tot problemen leidt. Lees meer over eenzaamheid en wat het met je doet. En besluit dan. Doe jezelf een plezier en kom in actie.
