“Nee, mevrouw Rijks, eenzaamheid, dat herkennen wij niet, dat komt niet voor op onze universiteit. Onze studenten zijn bezig met studeren en feesten. Misschien de buitenlandse studenten, dan zou kunnen…” Twee jaar geleden kreeg ik dit te horen op een van onze vooraanstaande technische universiteiten. Ik zal geen namen noemen, want een beetje gênant is het natuurlijk wel, als je studentenpsycholoog bent en zo de plank misslaat.
Ik mag van harte hopen dat de situatie is veranderd, nadat men bij de Radboud Universiteit tot hun grote schrik en verrassing ontdekte dat veel studenten zich heel erg eenzaam voelen.
WWKD bij eenzaamheid
Maar ja, dan ben je nog maar in stadium 1, dat wij met W aanduiden. De W van weten. Daarna komen dan nog W en K en D. Want weten alleen leidt niet direct tot een aanpak. Laat staan tot een aanpak die werkt. Willen, Kunnen en Doen moeten er ook aan te pas komen.
Het zal je kind maar zijn, die eerstejaars…
Het is goed je dan te realiseren dat er mensen zijn die al jarenlang kennis hebben verzameld over de aanpak van eenzaamheid en resultaten boeken die indrukwekkend zijn. Je hoeft het niet zelf allemaal opnieuw uit te vinden. En nee, niet altijd komt de kennis en kunde bij een universiteit vandaan. Wie oog heeft voor de nood van studenten en bereid is net iets verder te kijken, vraagt om informatie.
Of je nu studentenpastor bent, studentenpsycholoog, of ouder van een studerend kind. Want zeg nou zelf, als je weet dat je kennis te kort hebt om echt goed te kunnen helpen, dan zorg je toch dat je die krijgt?
Groet,
Jeannette
